ازدواج دختران نوجوان، غیر اخلاقی و غیرعقلانی است.

بنا بر تعریف کنوانسیون حقوق کودک، منظور از ازدواج کودکان، ازدواج افراد زیر ۱۸ سال است. اما در قوانین ایران، کودک به فرد نابالغ گفته می شود و سن قانونی ازدواج دختران ۱۳ سال است، ازدواج در سن پایین تر از ۱۳ سال نیز با حکم دادگاه ممکن است. پس زمانی که درباره ازدواج زودهنگام یا ازدواج کودکان صحبت می شود، منظور ازدواج گروه سنی نوجوان است که اکثرا دختران نوجوان را شامل می شود. این عبارت، دقیق تر از عبارت ازدواج کودکان، وضعیت موجود را توصیف می کند.

معمولا به نحوی از ازدواج نوجوانان سخن می گویند که انگار این ازدواج ها از روی علاقه و اختیار دختران نوجوان و با پسران جوان دو سه سال بزرگتر صورت می گیرد. اما بر اساس تحقیقات منتشر شده، بیش از ۹۰ درصد این نوع ازدواج‌ها، اجباری و از پیش تعیین شده است. پدر دختر، شوهر او را انتخاب می کند و پس از توافق با مرد و والدینش، دختر نوجوان خود را بر سر سفره عقد می نشاند. میانگین فاصله سنی بین دختر نوجوان و شوهرش بیش از ده سال است (میانگین فاصله سنی زوجین در کشور ۳ سال است) آیا واقعا باید در مورد غیراخلاقی بودن ازدواج اجباری و تحمیل همسر به یک نوجوان برای بقیه چهل، پنجاه سال عمر پیش رویش، استدلال اقامه کنم؟

از طرف دیگر سن رشد و امکان تصرف در مال طبق قوانین کشور، ۱۸ سال تمام است. دختران و پسران در همین سن می توانند صلاحیت راندن اتومبیل پیدا کرده و برای گواهینامه، تقاضا بدهند. مسئولیت اجتماعی به عهده گرفته و در انتخابات شرکت کنند. چگونه می توان پذیرفت دختری ۱۵، ۱۶ ساله یا حتی پسری ۱۷ ساله که حق ندارد حساب بانکی افتتاح کند، دارایی های خود را بفروشد، رییس جمهور یا نماینده مجلس شهر خود برای یک دوره چهارساله انتخاب کند؛ صلاحیت و بلوغ عقلی و عاطفی برای انتخاب همسر مادام العمر خود را دارد؟ چگونه فرد زیر ۱۸ سال که به سن رشد و اقامه دعوی در دادگاه و ارائه درخواست طلاق نرسیده، صلاحیت امضای اوراق ازدواج را دارد؟ چگونه می توان به رضایت از زندگی و دوام این ازدواج، اطمینان داشت؟