ازدواج دختران نوجوان، باید غیرقانونی شود.

تعدادی از نویسندگان در مخالفت با افزایش سن قانونی ازدواج دختران به ۱۶ سال می گویند که تغییر قانون در حل این معضل کمکی نمی کند. درست است، ممنوعیت قانونی کافی نیست و مجموعه ای از اقدامات هماهنگ می طلبد که همچنان تغییر سن قانونی ازدواج اولین قدم آن است. ممنوعیت قانونی در مناطقی که سنت های طایفه ای و عشیره ای قوی است، تاثیر اندکی خواهد داشت. همین امروز هم ممنوعیت ازدواج دختران زیر ۱۳ سال و یا عدم ثبت ازدواج و درخواست اوراق هویت کودک در استان سیستان و بلوچستان به راحتی نادیده گرفته می شود، ولی تغییر سن قانونی ازدواج بر ازدواج دختران نوجوان شهرهای کوچک استان آذربایجان و اصفهان و مازندران تاثیر مهمی خواهد داشت. کامیل احمدی در 7 استان دارای بیشترین تعداد ازدواج‌های زودهنگام با ٥٠٠ دختر و پسری که زیر سن قانونی ازدواج کرده‌اند، گفتگو کرده است. نتایج تحقیقاتش این روزها در کتابی با عنوان طنین سکوت منتشر شده است. این محقق معتقد است عواملی چون قدرت سنن و هنجارهای اجتماعی و کم‌سوادی دخیل هستند.

در طولانی مدت راهکارهای اجتماعی- فرهنگی موثرتر هستند. درگیر کردن شخصیت‌های مذهبی برای تغییر در گفتمان مذهبی را از عواملی می داند که می‌توانند به جلوگیری یا کاهش ازدواج کودکان در ایران منتهی شوند. از آنجا که فقر یکی از عوامل مهم ازدواج در سن پایین می باشد دولت ها باید با تدوین و اجراي سیاست هاي فقرزدایی در جهت سلامت زنان بکوشند. لازم است والدین و جامعه از عوارض سوء جسمی و اجتماعی ازدواج زودرس آگاه شوند و چنانچه ازدواج زودرس صورت گیرد، بارداري تا بعد از سن 18 سالگی به تاخیر بیفتد. دختران باید از توان انتخاب و تصمیم گیري در مورد ازدواج و موضوعات بهداشت باروري و (سلامت) خود بهره مند شوند. از آنجا که ازدواج در سن پایین با تحصیلات کمتر و درآمد پایین تر براي زنان همراه است لذا یکی از مهمترین عواملی که محققین در پیشگیري از ازدواج زودهنگام مطرح می کنند، تحصیلات و دستیابی به سطوح بالاي سواد و آموزش مهارت هاي به دختربچه هاست.

اما همچنان ممنوعیت قانونی اولین و مهمترین قدم است. چگونه می توان برای پدران بیسواد روستایی استدلال آورد که ازدواج دخترکان ۱۳ ساله نادرست است وقتی علمای حوزه علمیه، قضات و کارکنان دولت، ازدواج دختران بالای ۹ سال را مجاز و شرعی می دانند و به راحتی جواز آن را صادر می کنند؟